و خدایی که در این نزدیکی است...

بله بالاخره بنده در سن ۳۳ سالگی گواهینامه گرفتم:) امروز برای بار دوم رفتم آزمون و قبول شدم، هفته پیش هم خیلی خوب بودم اما چون ممنوعیت نگفتم رد شدم :))همه اینها رو مدیون ر... هستم که با همراهی بی نظیر و تشویق ش باعث شد اینجوری زود قبول بشم:) با تمام داد و بیدادهامون تو ماشین:))) ، با اینکه به ماشین روزای اول تمرین، آسیب زدم اما بازم همش همراهمیم کرد و منو میبرد تمرین حتی مرخصی میگرفت. من همش میگفتم اسیرت کردم اما اون میگفت این چه حرفیه و با صبوری همراهیم کرد:) پ.ن.# یعنی تمرینای روز اول مون خیلی خنده دار بود. دعوامون میشد من میگفتم دیگه با تو نمیام تمرین :)) اونم میگفت منم دیگه نمیام:))) # فقط منتظرم گواهینامه بیاد و آهنگ بلند بذارم تو ماشین رانندگی کنم:)) دل ما جوونه سنمون رو نبینین :)) آی بدش میاد ر.. از این کاراا :)) و خدایی که در این نزدیکی است......

وقتی که نمیتونم حرف دلمو بزنم. وقتی که این تفاوتمون اینقدری برام بزرگ شده که خیلی وقتها حس از دست رفتن بهم دست میده عصبی میشم و بهونه گیری میکنم و‌ سر چیزهایی که دردم نیستند ناراحتی میکنم. نه تقصیر اونه، نه تقصیر من... اما هر دو اذیتیم. شاید من خیلی بیشتر... من واقعا شادی کردن و رقصیدن (از نظر خیلی مذهبیا مذمومه) تو دلم مونده!! من واقعا تخلیه هیجان و شادی و جیغ و‌ هورا تو دلمه!! اینه که الان سر اینکه شرایطم جور نیست که بتونم عروسی برم ناراحتم.‌ نه اینکه تو عروسیا هم فعال باشم ها، نه اصلا! فقط دوست دارم یه جا بشینم و شادی رو‌ تماشا کنم. من عقده شادی و رقص تو خونه رو دارم نه بیرون! چون تو خونه این مساله تامین نیست. هر عروسی برای من حکم گنج ( ر.. بفهمه میگه چه قدر چیپ :)) رو داره:) و وقتی نمیتونم برم حس بدی بهم دست میده...پ.ن.# ما میتونستیم تمام لحظات باهم بودنمون روتبدیل به یه عروسی شاد دو نفره بکنیم اما خب نمیشه!# اگر میدونستم پنجشنبه و‌جمعه در حین تمیزکاری خونه قراره باهم شادی کنیم و بخونیم و برقصیم، عمرا اگه غم دلمو میگرفت که چرا مرخصی ندارم و بلیط گیرم نیومد که برم عروسی یه فامیل دور.... و خدایی که در این نزدیکی است......